Bezoek aan Addis Abeba, Ethiopië
De kinderen van Mambo Poa hebben het niet makkelijk in Addis Abeba.
Dat bleek maar weer eens tijdens mijn laatste bezoek in Mei aan hen.
Ze komen veelal van andere regio’s en voelen zich ondanks alles toch erg eenzaam in Addis.
Ze zitten immers verspreid door de stad en kennen veelal maar heel weinig mensen waarmee ze kunnen optrekken.
Daarnaast is het voor hen niet makkelijk om een baantje te vinden of stage te lopen.
Om die reden ben ik nu voorzichtig bezig met een project dat hiervoor een oplossing moet bieden.
Het is een project dat los staat van Mambo Poa maar er ook weer heel veel raakvlakken mee heeft.
Het is feitelijk een aanvulling op Mambo Poa.
Ik wil namelijk aan de rand van Addis iets opzetten waar de kinderen van Mambo Poa kunnen werken en wonen. De gedachte gaat uit naar een hotel, een restaurant, een internetcafé en een supermarkt met daarbij woonruimten voor 'onze' kinderen. Die kunnen daar dan werkervaring opdoen en elkaar stimuleren bij het leren en werken. Voor ik het project daadwerkelijk wil opzetten moet er echter eerst wat meer politieke rust zijn in Ethiopië. Het is momenteel nog steeds zeer onrustig en dat is niet bevorderlijk voor zo’n project.
Tijdens mijn laatste bezoek heb ik ook afscheid genomen van Mitslal Abraham. Jarenlang was ze de mentor van 'onze' kinderen in Addis Abeba. Ze kan dat mentorschap echter niet langer combineren met haar werk. Ze moet steeds vaker en langer naar het buitenland zodat we in goed overleg hebben besloten dat ze stopt met haar werk voor Mambo Poa. Gelukkig is onze andere mentor, mevrouw Meseret Azagé, bereid het mentorwerk van Mitslal over te nemen. Zij was tot nu toe verantwoordelijk voor de MP-kinderen die buiten Addis wonen. Voorlopig combineert ze die twee mentorschappen. Ik hoop echter in juli een nieuwe mentor te vinden die haar daarbij ondersteunt.
Ik wil hier ook iets vertellen over enkele studenten.
Om te beginnen Natnaël Tewodros.
Zeven jaar geleden ontmoette ik hem tijdens een groepsreis in het noorden van Ethiopië.
Hij was toen bushulpje maar bleek heel wat slimmer dan de chauffeur.
Via steun van MP gaat hij nu naar de Universiteit van Addis Abeba en is voorzitter van alle studenten van Addis Abeba.
Daarnaast heeft deze student journalistiek een radioprogramma waarin hij aandacht vraagt voor natuurbehoud en andere milieuvraagstukken.
Hij probeert zowel zijn medestudenten als de luisteraars milieubewust te maken.
Zo organiseerde hij onlangs een natuurwandeling in een gebied vlak buiten Addis Abeba.
Wandelen door de natuur is iets zeer ongewoons voor Ethiopiër.
Wandelen doen ze alleen als ze ergens heen moeten.
Voor hun plezier wandelen doen ze niet. Dat is voor hen nog echt iets vreemds.
Desondanks lukte het Natnaël om zeventig bussen te vullen met scholieren die allemaal meededen aan zijn wandelproject.
Tijdens die tocht liet hij hen zien hoe mooi en hoe kwetsbaar Ethiopië is.
Hij probeerde hen ook in te laten zien dat natuurbehoud in ieders belang is.
Wij moeten zelf voor onze natuur zorgen, is dan ook een van zijn leuzen.
Een ander project van hem dat momenteel sterk in de belangstelling staat is zijn bomenproject.
Hij probeert elke gezin in Addis Abeba zover te krijgen dat het een boom plant. Hij vindt dat de Ethiopiër zelf het heft in handen moeten als het om de natuurlijke toekomst van hun land gaat. Het is heerlijk om te zien dat dankzij de steun van MP iemand zich zo kan ontwikkelen.
Een andere student met grote potentie is ... .
Dit straatkind uit Addis Abeba is een begenadigd atleet.
Een jaar geleden dachten we er nog over hem uit MP te zetten omdat hij zich nauwelijks nog inzette voor school.
Tijdens gesprekken gaf hij echter te kennen dat atletiek zijn toekomst is.
Hij heeft talent, dat is zeker.
Wij ondersteunen hem daarbij mits hij ook zijn best blijft doen op school.
En dat doet hij. Hij is momenteel atletiekkampioen van Addis Abeba.
Hij legt zich met name toe op de langere afstanden, van de 3000 meter tot en met de 10.000.
Een nieuwe student van ons is Dessale Aragaw.
Deze veertienjarige heeft vanaf z’n tweede polio.
Hij heeft op eigen houtje zijn familie verlaten en is hinkend en kruipend naar Lalibella gegaan waar ik hem ontmoette.
Hij leeft daar door te bedelen.
Hij viel op door zijn persoonlijkheid en is wordt nu opgenomen in ons scholingsprogramma.
Ik heb reeds een huis voor hem gevonden in Addis Abeba Ik hoop hem in Juli te ontmoeten.
Dan gaat hij naar Addis zodat hij het nieuwe schooljaar daar kan meemaken.
Daniel Longai Dieraert
mei 2007
